In Istanbul

We rijden om half negen naar het centrum van Istanbul. Naar de blauwe moskee. Die moskee heet eigenlijk anders, maar toeristen hebben hem blauwe moskee genoemd omdat de moskee van binnen blauw is. We zijn duidelijk niet de enigen die de moskee komen bezichtigen. Voor ons staat nog een paar honderd man te wachten. Maar gelukkig gaat het toch wel snel. De dames moeten hun schouders bedekken met een blauwe doek. De mannen hun knieëen. De schoenen gaan uit en in een plastic zakje. Sommige vrouwen bedekken hun hoofd nog met een hoed of sjaal. De moskee is van binnen helemaal betegeld met tegels met figuren van rood maar voornamelijk blauw. Het is een prachtig gezicht. Er zijn vier grote steunpilaren die het dak, een grote koepel, steunen. Rond dit vierkant zijn allemaal 'hallen' gemaakt, ook met koepels, allemaal betegeld. De plafonds zijn beschilderd met de figuren die we afgelopen weken al zo menigmaal hebben gezien en op de grond ligt een rood bewerkt tapijt, met om de anderhalve meter een donkerder rode streep erin, zodat de mannen die komen bidden, weten waar zij kunnen knielen. De moskee is zo groot dat het eigenlijk niet echt mogelijk is er foto's van te maken. We maken ze maar in onderdelen. Ik hoop dat de foto's goed overkomen op internet, want ze worden flink gecomprimeerd en dat komt de kwaliteit niet ten goede. We nemen ook elkaar op de foto, want je ziet natuurlijk je medereizigers meestal niet in blauwe rok of cape.

Als we weer buiten zijn lopen we naar de Aya Sofia. Dit is tegenwoordig een museum. Het is hiervoor een moskee geweest,en daarvoor nog een kerk van de Grieks Orthodoxe kerk. De bouw begon in het jaar 532. Gebouwd door de Grieken in vijf jaar tijd met tienduizend man. In 1453 wordt de kerk omgebouwd tot moskee.
Er staan lange rijen voor de kassa, maar wij hebben gelukkig al kaarten en kunnen zo naar binnen lopen. We krijgen een oortje en kunnen op die manier Hakan volgen als hij verteld over het gebouw. Als we naar binnen lopen worden we allemaal stil. Dit is zo'n bijzonder imponerend gebouw! In de Psalmen staat geschreven over de heilige gebouwen. Zo voelt dit aan. Het gebouw ademt een bepaalde sfeer uit. Misschien door de stoerheid van de grote stenen en de grote marmeren platen met daarnaast de gedetailleerde versieringen. Eenmaal binnen zie we een groot vierkant met weer die vier steunpilaren met daarop de koepel. Dit is het hoogste koepelgebouw ter wereld! De goudkleurige mozaïeken zijn voor een groot gedeelte vernield, of overgeschilderd. Bij restauraties komen verschillende mozaïeken weer tevoorschijn. Maar steeds weer komt dan de vraag: halen we een antieke laag weg om misschien een andere antieke laag te voorschijn te halen? Op sommige plaatsen is dit wel gebeurd. Er zijn mozaïeken waarop Christus staat afgebeeld, soms met Maria, soms met andere heiligen.
Op verschillende plaatsen zijn kale muren. Hier hebben ooit vast ook mozaïeken gehangen maar die zijn of verdwenen over weggestucd.

Als we het museum uitlopen is het al behoorlijk warm geworden, heerlijk! We kijken nog even op het plein bij de kerk, sommigen moeten nog Turkse Lira's inkopen, of naar het toilet, of allebei.

We lopen daarna over de Hippodroom, vroeger in de tijd van de Romeinen een renbaan van wel 400 meter lang, tegenwoordig het Sultan Ahmetplein, het toeristisch centrum van de stad waar de belangrijkste monumenten en gebouwen van de stad staan. Er staan nog drie kunstwerken. De vele anderen zijn verplaatst of verwoest.
De Egyptische obelisk die zo rond de 15de eeuw voor Christus is gemaakt in opdracht van Toetmozes lll.
De slangenzuil uit 479 voor Christus, en de muurobelisk. Na deze kunstwerken bekeken te hebben, gaan we naar ons lunchrestaurant. Het lijkt een klein tentje en wij worden doorgestuurd naar de derde verdieping. Daar is plaats voor zo'n 120 personen, die er binnen een half uur ook zitten! We krijgen 3 gangen voorgeschoteld en gaan verzadigd en verkwikt weer met frisse zin op pad.

Naar de boot, want we gaan varen op de Bosporus. We genieten van de toch. De zon schijnt, er is een lichte wind. We zien Istanbul vanaf het water. Het paleis van de sultan, zijn boot, het paleis voor zijn zonen, de militaire school. En we varen onder de brug door waar we zaterdag overheen reden. Wat is die hoog! Er vaart achter ons een enorm containerschip, met de containers hoog opgestapeld. Die vaart er nog makkelijk onderdoor.

We stappen weer aan wal, wat was het heerlijk. Maar nu gaan we de Egyptische bazaar bezoeken. Een enorme kruidenmarkt in een overdekt gebouw dat daarvoor gebouwd werd in 1660. Kruiden en specerijen, kleden en sjaals, sieraden, potjes en gekleurde vaasjes, van alles wordt er verkocht en gekocht. Het is er een drukte van belang en menigmaal worden we een winkel ingetrokken om de koopwaar te bekijken. Jammer genoeg voor de meeste kooplui komen we uit Holland en om onze landskreet: kijken, kijken, niet kopen, waar te maken moeten we wel zonder waar de winkeltjes verlaten.

We gaan weer naar het hotel en hebben de tijd voor ons zelf. We hoeven pas om half acht aan het diner te verschijnen. We krijgen een drie gangen diner.
Om half negen gaan we met de bus weer de stad in. Volgens de buienradar van Hakan blijft het droog. Als we uitstappen voelen we toch enkele druppels en sommigen pakken nog snel een paraplu. We hebben nog geen 100 meter gelopen of de bui barst los. Hagelstenen als knikkers komen naar beneden en we zoeken ijlings een afdakje of winkel waar we kunnen schuilen. De hagel gaat al snel over in regen. Met hele grote druppels komt het met bakken naar beneden. Onder de afdakjes is het erg gezellig. We zingen van do re mi en ook Hanneke en Janneke worden niet overgeslagen als zij onder moeders paraplu lopen. Na een kwartier wordt het minder en Hakan die weer op buienradar gekeken heeft (wij geloven het niet meer) vindt dat we wel weer verder kunnen. We gaan verder en lopen in de miezer naar de grote winkelstraat waar het erg gezellig is. We zien een parapluverkoper en stormen op hem af. Hij heeft een goede dag vandaag. Hij verkoopt in enkele minuten 15 paraplus. 3 minuten later stopt het regenen. Het is reuze gezellig in de stad, er zijn tentjes waar gegeten kan worden en de winkels zijn nog open. We gaan verder en lopen nog over de galatenbrug. Daar zien we de stad verlicht. Rond 11 uur zijn we weer in het hotel.