Akropolis

Donderdag 24 mei.
We werden vanmorgen gewekt met donder en bliksem. En regen. Zo mooi als het gisteren was, zo somber is het nu. Gisteren hadden we een hel blauwe lucht en hebben we na het zwemmen nog gezonnebaad. Vanaf het zwembad was het nog 5 meter lopen naar het strand en de zee, de Egeïsche zee. Aan de overkant ligt Lesbos (Griekenland), zo dichtbij dat je 's avonds de lichtjes ziet branden. Vanmorgen zagen we alleen maar een dicht nevel hangen boven de zee.
Gelukkig zitten we eerst nog een uur in de bus waar het droog is. We vertrekken om half acht naar Pergamum. Onderweg giet het nog steeds, maar als we bij Pergamum komen klaart het toch op. We zien zelfs weer blauw in de lucht als we bij de Akropolis aankomen. We stappen de bus uit en twijfelen of we die paraplu nu wel of niet mee zullen nemen, het ziet er niet meer dreigend uit, maar je wet maar nooit! Op advies van Hakan trekken we ook iets warms aan want boven op de Akropolis kan het door de wind best wat koeler zijn.
We gaan met een kabelbaan naar boven en zien ruïnes van de tempels van de Griekse goden. Ook zagen wij het asclepium waar Paulus is geweest. Maurits leest voor uit Openbaringen 2:12-17. Dat gaat over de derde brief die aan Pergasus wordt geschreven.
We zien de waterput en het paleis van de keizer van Pergamum. Ook was er de bibliotheek, na Alexandrië de grootste ter wereld, toen. Deze bibliotheek bezat wel 200.000 boekrollen! Allemaal van papyrus. Omdat men in Alexandrië bang was dat de bibliotheek van Pergamum groter zou worden dan die van hen, verbood men papyrus te exporteren. In Pergamum werd toen begonnen met het maken van perkament, gemaakt van dierenvellen. Uiteindelijk bleek dit veel sterker te zijn dan papyrus. Later werd zelfs de bijbel op perkament geschreven.
We klimmen verder naar omhoog (pff, wat schijnt die zon toch fel, wat warm) en vanaf die hoogte hebben een prachtig uitzicht over de huidige stad die daar aan de voet van de Akropolis ligt, over het stuwmeer aan de andere kant en in de verte zie we bergen en de zee. Terwijl we nog staan te genieten en foto's maken, voelen we toch weer een druppel en als we verder lopen begint het toch weer stevig te regenen. Er komt ook nog onweer bij en enigszins ongerust beginnen we de berg af te dalen. We willen de kortste weg nemen maar de marmeren stenen zijn spekglad geworden en we moeten weer een eind terug om het kiezelpad te nemen. Voor we beneden bij de kabelbaan zijn hoost het. In de cabines van de kabelbaan zitten we gelukkig weer droog, maar we zijn nog niet halverwege of het apparaat stopt er mee. De cabine wiebelt nog wat na en blijft dan doodstil hangen. Ondertussen zien we het onweer dichterbij komen. Enkele minuten duurt het voor we weer verder gaan. Beneden zijn we blij dat we er uit kunnen.
Met de bus gaan we naar het centrum van de stad om de lunch te nuttigen. Het is een buffet en er staan heerlijke gerechten, zoals gevulde paprika, kaas in bladerdeeg, een soort Turkse gehaktbal, heerlijke spinazie, kip, allerlei salades en nog heel veel andere gerechten.
Na de lunch ontmoeten we de ouders van Hakan. Hakan lijkt erg op zijn vader en zijn moeder is nog kleiner dan Gerrie. Als een stel paparazzi staan we om hen heen, het is gelukkig weer droog, Er worden vele foto's geschoten.

We rijden door Izmir, een stad met 4 miljoen inwoners. Met man en macht is men daar bezig om de straten en terrassen schoon te maken. Het heeft hier zo hard geregend dat de putdeksel omhoog kwamen. We zien de laag gelegen straten nog onder water staan. Hakan vertelt ondertussen wat over de geschiedenis van Izmir, hoe de Grieken hier gewoond hebben en ze weggejaagd zijn door de Turken.

Verder gaat de reis. Het weer is erg wisselvallig. Het ene moment schijnt de zon en even later zien we donkere wolken naderen en volgt een stortbui. We hebben wel een mooie rit. Door het bergachtige landschap en door dorpjes met allemaal in verschillende kleuren geschilderde huizen. We zien veel olijfbomen, die groeien hier in de streek veel, ze houden ook wel van de zilte zeelucht. Een olijfboom kan wel 150 kg aan vruchten dragen.
We hebben een pijnboomboomgaard gezien. Een soort naaldboom. Hieraan groeien een soort dennenappels. Die worden in een droge ruimte gelegd waardoor ze helemaal opengaan. Dan wordt de pijnboompit eruit gehaald. Een intensief werkje.
We zien ook veel perzikbomen, sinaasappelbomen, mandarijnen en kleine kassen met plastic overdekt waar tomaten groeien. Het is een vruchtbaar land, heel groen ook, dus die regen is ook best wel nodig af en toe om het groen te houden.

Om half acht gaan we eten in de luxe eetzaal. Een paar man hebben nog een duik genomen in één van de 5 zwembaden van het Maxima hotel.
Het diner is heel uitgebreid, er zijn 45 soorten salades, zes soorten groente, en dan ook nog patat, spaghetti of rijst er bij. Het dessert bestaat uit 15 soorten gebakjes en puddinkjes. We worden als vorsten behandeld.