maandag 28 mei

Maandag 28 mei
Vandaag blijven we in de buurt van Antalya. We bezoeken eerst een juwelier en daarna krijgen we een modeshow. Daar worden lederen jassen geshowd. Menigeen komt met een grote plastic tas naar buiten. Daarmee is meteen de ochtend om.
Bij de lunch kunnen we kiezen uit zeebaars en kip met kebab. Wij laten het ons goed smaken.
Na de lunch verzamelen we ons in de bus. Voordat deze weg kan rijden vragen we het woord en bedanken in een lied de chauffeur Mourat en daarna Hakan. José heeft het lied voor Mourat in het Turks geschreven omdat hij alleen Turks spreekt. Het isop de wijs van: Er zaten zeven kikkertjes. We hopen maar dat onze uitspraak zo goed is dat hij het heeft verstaan. Het lied voor Hakan is op de wijs van: Als de lente komt. Het heeft vijf coupletten en de g van de afgelopen dagen worden er in aangehaald.
Na het zingen neemt Boudewijn het woord nog om de leiding en iedereen die wat gedaan heeft, te bedanken.
We gaan weer rijden en maken een rondrit door Antalya. We stoppen bij een waterval. Het zoete water van een rivier valt van een hoogte van 50 meter in de zoute zee. Het is een prachtig gezicht. Na een half uur van foto's maken en eventueel souvenirs kopen rijden we verder. We rijden langs het appartement waar Hakan woont. Door woonwijken en langs winkelstraten, over pleinen en door tunnels. Antalya heeft ongeveer een miljoen inwoners. Het is best een grote stad. Ook hier zien we op de daken schotelantennes en tonnen met zonnecollectoren voor heet water staan. Omdat hier veel zon is wordt daarmee veel energie bespaard.
We rijden door naar het oude centrum van de stad. Daar stappen we uit in een parkeergarage voor autobussen. Zoals je de auto in een parkeergarage rijdt, rijdt de bus deze parkeergarage in, alleen veel groter, zodat de draai gemaakt kan worden. Via trappen en smalle straatjes lopen we naar de jachthaven. Ondertussen worden we alle kanten aan de mouwen getrokken om de winkeltjes van binnen te bezichtigen. Je moet er tegen kunnen om telkens weer nee te zeggen, maar hier is het nu eenmaal de gewoonte om dat zo te doen. Ook bij de jachthaven liggen allerlei bootjes klaar en lopen er zeelui mensen te ronselen om mee te varen. Gewoon nee zeggen en doorlopen maar weer. Sorry, geen tijd.
We eindigen op de grens van oude en nieuwe stad op het terras waar we nog even kunnen uitblazen van het weer naar boven klimmen door steile steegjes voordat we weer naar het hotel rijden.