Een dag in Rome

Een dag in Rome
Vanmorgen gaan we onder klokgelui naar de kerk. We liepen eerst vanaf het hotel naar de St. Pieter. De kerk waar we heengaan is de Friese kerk in Rome. Er wordt een Nederlandse dienst gehouden.  Kees is daar een soort diaken.
Het is een mooi dienst. De priester vertelt in de preek dat als je in de spiegel kijkt, je jezelf ziet met alles war er mis is. Daar moet en daae mag je aan werken. Daarnaast moet je er ook voor een ander zijn, die heeft je nodig. 
Na de dienst drinken we koffie in een zaal boven kerk. Er zijn gesprekken met de priester en andere leden van de kerk. 
We vertrekken naar het St. Pietersplein waar we nog net via grote schermen het urbi et orbi zien en horen. We lopen naar het restaurant waar we de lunch gebruiken. Na de lunch maken we een stadswandeling door Rome. Kees is er ook weer en laat ons de prachtigste plekken zien. De kerk van de roeping van Mattheus, de Spaanse trappen die eigenlijk Frans zijn. Het Pantheon was vroeger in de tijd van de Romeinen de tempel voor alle goden. In de tijd dat het Christendom de staatsgodsdienst werd, werd dit een Christelijke tempel voor alle heiligen.
In de kerk van de roeping van Mattheus hangen enkele prachtige schilderijen van Michelangelo. De eerste verbeeldt de roeping en de ander de veroordeling van Mattheus. De roeping van Mattheus was omdat Mattheus zijn Evangelie moest gaan schrijven. We lopen over een renbaan. Tenminste vroeger in de tijd van de Romeinen. Het is nu een schitterend plein met terrasjes aan de kanten. In het midden staan schilders en proberen hun kunstwerken te verkopen. We lopen door kleine steegjes en brede straten langs pleinen met obelisken en monumentale panden. Er zijn veel terrasjes en gelukkig alweer droog zodat het een gezellige drukte is.
De Spaanse trappen zijn gemaakt door de Fransen. De Franse lelie wordt herhaaldelijk afgebeeld. De trappen leiden naar een Franse kerk. Toch worden het de Spaanse trappen genoemd. Waarschijnlijk omdat de trappen aan het Plein liggen waar de Spaanse ambassade is gevestigd. Het plein daarvoor heet het Piazza di Spagna. 
Deze Spaanse ambassade is een van de oudste ambassades bij de heilige stoel en was daar al toen wij nog de tachtigjarige oorlog aan het voeren waren.
We hebben jammer genoeg geen tijd meer om nog meer te bekijken. We moeten om half zes bij de Ville Borghesius zijn waar de bus ons op wacht. Of eigenlijk op ons zou moeten wachten. hoe snel we ook lopen, we komen niet op tijd, maar een kwartiertje later en de bus is er niet. Er wordt over en weer gebeld en al snel wordt duidelijk dat de bus er nog niet eens geweest is. Er is ene ongeluk gebeurd in de stad en het hele verkeer zit vast. Als de bus komt is het al half zeven en met gejuich stappen we in. Voor we wegrijden nemen we afscheid van Kees. Hij blijft in Rome en wij gaan maandag verder naar Umbrië.

Het weer. Vrijdag ziet het er dreigend uit. We zien donkere wolken boven het Vaticaan en er valt even een stevige bui terwijl wij lunchen. Zaterdag treffen we het bijzonder. Het is de hele dag droog. Wel is het wisselend bewolkt en dat komt ons goed uit, want op het dak van de St. Pieter is geen cm schaduw en de temperatuur loopt daar ook nu aardig op. 
Zondag begint het tijdens de lunch te regenen. Hoewel buienradar aangeeft dat het om twee uur droog is, valt er nog heel wat water uit de lucht. Er lopen tientallen paraplu verkopers door de stad en die zouden je het liefst er nog twee verkopen. Zelfs als je al een paraplu hebt. Maar om drie uur is het droog en dezelfde jongens lopen nu ineens met zonnebrillen te leuren. 
's Avonds gaan de sluizen echt open en komt de regen met bakken uit de hemel. Wij zitten dan natuurlijk allang al binnen en genieten van de ijstaart en champagne ter gelegenheid van de verjaardag van Barend.