De badmuts

Vandaag hebben we een vrij programma. We gaan met de hele groep naar het eiland van het meer waar aan Passagnano ligt. We gaan met een veerpont over. Een heerlijke tocht. Van veertig minuten. Als we op het eiland aankomen. Is het er heerlijk ontspannen. We lopen rond en bekijken nog wat kerkjes, het zijn er vijf. Aan de andere kant van het eiland staat een beeld van Franciscus. Volgens de legende ging hij naar dit eiland om te vasten in de veertig dagen voor Pasen.  Via hoge heuvels en steile paden is dit beeld te bereiken. We gaan vroeg in de middag terug en verschansen ons bij het zwembad. Daar hebben we een heerlijke middag met mooi weer. Heerlijk zo'n laatste dag van de vakantie. Totdat de badmeester op hoge poten aan komt zetten dat we geen witte handdoeken uit het hotel mogen gebruiken. We beloven dat we morgen onze eigen handdoeken mee zullen nemen als we weer naar het zwembad gaan. Daar gaat hij mee akkoord. Maar een half uur later komt hij toch terug en eist dat de handdoeken meteen omgeruild worden. Mokkend vertrekken enkelen naar hun kamer om een andere handdoek te halen. Wij hebben ondertussen gemerkt dat de andere gasten in het hotel allemaal een badmuts op hebben. Tenminste, de gasten die zwemmen. Niet die in de lounge zitten. Die badmuts blijkt verplicht te zijn in het zwembad. Wij weten van niets en duiken en poedelen vrolijk door zonder muts. We zijn er allemaal uit behalve Jan, die nog door zwemt als de badmeester weer tevoorschijn komt. Waar was hij eigenlijk al die tijd? En roept dat een badmuts verplicht is. Nog vijf minuten, roept Jan en zwemt vrolijk weer weg. Dit is niet naar de zin van de badmeester die begint te roepen. Maar nu komen wij Jan te hulp en er volgt een pittige discussie over het wel of niet nuttig zijn van een badmuts. Totdat iemand met een baard naar voren komt en vraagt hoe hij de badmuts moet dragen. De badmeester kan zijn lachen niet meer inhouden en lachend hebben wij het nog over burka's en andere oplossingen hiervoor. Hij loopt weg en Jan komt het zwembad uit. 
Een kwartier later komt Anneke met een douchemuts op het zwembad in. Wij knikken goedkeurend voor deze oplossing, maar de badmeester is het er niet mee eens. Een douchemuts hoort onder de douche en niet in het zwembad. De argumenten dat dit recycling is van plastic en goed voor het milieu, immers de muts wordt na het douchen immers weer gebruikt, gaan niet op. Je kunt voor drie euro een muts kopen bij de receptie en alternatieven worden niet geaccepteerd. Maar hij kan geen boos gezicht meer zetten en het wordt een vrolijke middag.