In Jakarta

Om half zeven gaat de wekker. Even kijken waar we ook al weer zijn. Oh ja in Indonesie! We gaan ons klaarmaken voor de dag en na het ontbijt stappen we fris en fruitig in de bus. Op naar Taman mini Indonesië. Daar staan huizen en gebouwen uit alle 33 provincies die Indonesië rijk is. Onderweg zien we vlak langs de snelweg grote 'woonwijken'. Klein huizen, naar westerse maatstaven bijna krotjes, met golfplaten daken. Door de hoge temperatuur gebeurt veel van het dagelijks leven buiten.
Verderop zien we de skyline van Jakarta. Hoge flats en kantoorgebouwen. Schitterende architecturen. Er zijn grote verschillen tussen arm en rijk in dit land. En soms zie je het door elkaar heen lopen. In de achtertuin van een prachtige villa zie je een paar krotjes staan waar aan een lijn de was hangt te drogen.
We rijden op de ringweg en rijden langs alle provincies. Bij enkele provincies stoppen we en bij Sumatera houden we een korte koffiestop. Daar staan schitterend bewerkte huizen. Op palen om de dieren uit huis te houden. De houten muren zijn versierd met geverfd houtsnijwerk

We bezoeken een van de erevelden. Menteng Pulo. Hier liggen slachtoffers uit de Japanse kampen en Nederlandse militairen, van onder andere de 7 december divisie, die om het leven kwamen in de periode van de politionele acties (1945-1949). Op Menteng Pulo liggen meer dan 4000 doden.
Er staan, bij elkaar, hele rijen met kleinere kruisen. Dit is de plaats waar de gestorven kinderen liggen begraven die omkwamen in de kampen.

We gaan weer op pad, langs honderden kleine winkeltjes waar van alles te koop is. Er achter ligt een begraafplaats, helemaal verwaarloosd. Op sommige graven zijn hutjes gebouw waar in gewoond wordt.

Voorbij deze wijk rijden we door een rijke wijk. De wijk Menteng. Grote villa's en huizen staan hier met mooi aangelegde tuinen. hier heeft Barak Obama gewoond toen hij studeerde. Hier vinden we een kantonees/chinees restaurant waar we lunchen.
We krijgen een zee-eer uitgebreiden rijsttafel.

Vanmiddag gaan we naar het centrum. We stappen uit bij de kathedraal en lopen we naar het nationaal monument. Het Nationaal monument is gebouwd door Soekarno, het hoogste gebouw van Jakarta. 135 meter. Het bovenste gedeelte is van puur goud. Het is het teken van vrijheid van Indonesië. Alle overheidsgebouwen staan er in de buurt. Ook het paleis van de president staat er.

We lopen weer naar de kathedraal. Ongeveer een uur lopen bij deze warmte is best vermoeiend. Voor een land wat vooral islamitisch is valt de grootte nog erg mee. Het is een eenvoudige kerk. De dakspanten en planken zijn donkerbruin en het ziet er goed onderhouden uit. Langs de muren zijn de staties getegeld. Verder is het voor een Rooms-katholieke kerk redelijk eenvoudig.

We stappen weer in de bus en rijden richting Batavia haven. Onderweg zingt de gids een liedje over zijn oma die al haar tanden verloor. Leidrum, leidrum tralalala.
Dan staan we ineens weer stil, nee h'e? Weer file, bijna op de zelfde plaats als gisteren. Maak je borst maar nat. We besluiten om naar de haven te gaan lopen, gewoon langs de kant van de weg. Iedereen gaat mee, ook Lenie, met rolator. Het is een minuut of tien lopen, dat is te doen.
Die minuten wordt uiteindelijk een half uur en na een kwartier valt de duisternis in. Binnen een kwartier is het donker en in het schijnsel van de stilstaande vrachtwagenlampen lopen we, al ingehaald door honderd brommers naar de haven. Langs winkeltjes met de meest vreemde dingen, fietsenmakers die erg aan een brommer zitten (op hun hurken) te sleutelen. Iemand spuit wc-brillen wit. Nog verderop worden kippepootjes gebraden en buiten op een schaal gelegd bij andere gerechten. Eenmaal in de haven zien we dat de lading van de vrachtwagens wordt getakeld en naar de boten gehesen. Het is een mooi gezicht.
Dan moeten we echter weer terug. Tegen het verkeer in. Nou ja verkeer, de auto's staan nog steeds stil, maar we worden helemaal gestoord van alle brommers die met fel licht ons tegemoet rijden. Uiteindelijk vinden we de bus weer die bij een kruispunt is afgeslagen en daar op ons wacht. De chauffeur brengt ons naar het hotel. Van files hebben we gelukkig geen last meer.