Zondag in Baturaden

Zondag 15 september
Vandaag gaan we met zijn allen naar de kerk. Er is een kerkje in Baturaden. Volgens de gids is het een kwartiertje lopen en hoeven we haast niet te klimmen. Helaas regent het de hele morgen, lopen wordt dus niets. De chauffeur wordt uit zijn bed getrommeld, hij had net zijn vrije dag en na al het rijden gisteren was het hem ook gegund, en we kunnen met de bus naar de kerk. Het is een klein kerkje. Er kunnen misschien 70 mensen in, dus als wij aankomen is meteen een groot gedeelte gevuld. Er komt ook een groep uit Jakarta. Zij zijn hier in de buurt om mensen te helpen. Op hun bus staat een embleem met een rood kruis erop.
De gemeente zelf bestaat uit dertig gezinnen en is dus erg klein. In de dienst zingen uit een bundel uit de kerk in hun eigen taal. De wijzen zijn niet erg moeilijk dus zingen wij allemaal mee. Het klinkt erg mooi. Na de schriftlezing over het gouden kalf, het gevonden schaap, psalm 51 en 1 Timoteus 14 preekte de dominee over verliezen en gevonden worden. Onze gids vertaalt steeds wat de dominee zegt zodat wij het ook goed kunnen volgen.
Na de preek zingen de Nederlanders als groep: Welk een vriend is onze Jezus. De groep uit Jakarta komt er bij staan en samen zingen we het nog een keer, ieder in zijn eigen taal.
Na de dienst rijden we naar het hotel terug en krijgen we koffie en taart. Daar heeft gisteravond nog snel iemand voor gezorgd. Erg lekker.

We gaan nog met twee lokale gids op stap. Het is ondertussen gelukkig weer droog. Er hangt nog wel veel bewolking, maar er zit al veel blauw tussen. De gidsen hebben enkele maanden in Giethoorn stage gelopen en zodoende spreken zij aardig Nederlands. We lopen langs watervallen in een groot park waar vooral in het weekend veel mensen komen. Een paar jongens springen vanaf een rots in het water. Verder door het park gaan we trapjes op en bruggetjes over. De gidsen hebben bladeren bij zich van palmbomen en varens. Zij maken er hoeden van en getooid met deze creaties lopen we door de dessa. Normaal kom je er niet in, maar nu mochten we zelfs bij iemand in huis kijken. We zien de keuken waar een grote pan water op het vuur staat. Voor drinkwater. In de woonkamer staan een paar zitelementen en staat de televisie aan. Verder zien we geen elektrische apparaten.
Langs de sawa lopen we verder. Een man komt uit de dessa en klimt langs de steile stam van palmboom omhoog. Hij hakt twee kokosnoten van de boom en klimt weer naar beneden. Dan hakt hij de kokosnoot open en we drinken om beurten uit de kokosnoot. Als de kokosnoten leeg zijn worden ze verder opengesneden en eten we ook de kokos op. Heerlijk.
Met kleine busjes worden we naar een restaurant gereden waar we heerlijke bami of nasi goreng krijgen.
Na het eten lopen we terug naar het hotel en kleden ons om om een duik te nemen in het zwembad.

In het hotel zijn we de enige gasten. Voor ons hebben ze in geen maanden iemand gezien. In de kamers rook het dan ook enigszins muf. We hebben meteen maar een deur opengezet waardoor er frisse lucht binnenkwam. Het is jammer dat hier zo weinig gasten zijn. Het hotel is netjes, een beetje verouderd dat wel, maar de mensen zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam.

Na het zwemmen benutten we onze vrije middag met ipad en andere tablets facebook bij te werken of spelletjes te doen.