De Bodobudur en de Plambanan

Dinsdag 17 september
Vannacht hebben we heerlijk geslapen in een schitterend hotel. Het lijkt net een tempel. Ontzettend luxe allemaal. En we zijn hier drie nachten! We gaan vandaag weer opgewekt op stap. We zijn in Jogjakarta in Centraal Java. Jogjakarta heeft zelfbestuur en heeft een sultan. Dat is ongeveer hetzelfde als een gouverneur. In de overige provincies worden verkiezingen gehouden voor de gouverneur, maar Jogjakarta blijft de sultan regeren.
We stappen de bus weer in en rijden naar de tempels van Borobudur. De belangrijkste tempel voor het Boeddhisme.
Het Boeddhisme is een van de vijf godsdiensten in Indonesië. Boeddha is de stichter. Hij heeft een theorie ontwikkeld waar je op weg gaat van het aardse naar het Nirwana, het hemelse. Hij heeft zelf gewerkt aan het loskomen van de prikkels van alledag. Hij heeft gemerkt dat er geleden wordt op aarde. Hoe kun je daaraan ontkomen of hoe kun je dit doorlopen. Het Boeddhisme is een godsdienst zonder god. Het gaat om de mens zelf die naar boven probeert te komen. In het Christendom gaat het over God die naar ons toekomt.

De gids vertelt over het Boeddhisme en over Jogjakarta. Ik had het nog niet eerder over gids gehad. De gids heet Yannce. Dit spreek je uit als Jantje.

Bij de Borobudur klimmen we steeds een trap op. De trede zijn erg hoog. Dit is express zo gebouwd omdat je dan iets voorover buigt terwijl je de trap beklimt. Je buigt dus steeds en geeft respect aan de tempel. Per niveau vertelt een lokale gids iets over de afbeeldingen die we zien. Ook legt hij uit wat de verschillende houding van de handen betekent.
De tempel is gemaakt van basaltsteen. Deze steen is er in het zwart, bruin en grijs. Zwart is overheersend en dat merken we wel ook. De zon schijn haast niet, er is veel bewolking maar de stenen zijn al behoorlijk warm. Uiteindelijk komen we aan op het hoogste niveau. Plotseling schijnt de zon ook weer. Hier op het hoogste niveau staan de klokken. Met gaten er in. Binnen in de klok zie je een boeddhabeeld staan. Prinses Beatrix is hier ook geweest en heeft haar arm in zo'n gat gestoken en een wens gedaan. Toen men haar vroeg wat haar wens was, antwoordde zij dat dat haar geheim was.

Als we weer beneden zijn worden we belaagd door de verkopers die hun waar aan ons willen slijten. Wajangpoppen, ansichtkaarten, parachuutjes, van alles hebben zij bij zich. Ik heb ze net van me afgeschud als ik een grote fout maak. Ik koop een sleutelhanger bij een van de meisjes die daar zit. Meteen zwermen alle verkopers om me heen: Daar valt geld te verdienen. Na flink afdingen hebben we wat souvenirs gekocht. Een jongen houdt vol. Hij zal en moet zijn miniatuurfietsjes verkopen. Hij begint bij 300.000 rupiah, veel te veel natuurlijk. We weten af te dingen tot 120.000. Als ik toch perse er nog twintig afwil is hij zo slim om er een kleiner fiets bij te voegen en de prijs op 200.000 te zetten. Wij lagen helemaal dubbel van zijn pogingen en hebben na en half uur onderhandelen de fietsen van hem gekocht. De jongen, helemaal blij dat hij toch verkocht had, keek daarna wel vreemd op toen Marcel hem nog een fooitje gaf van 20.000.

Na de Borobudur lunchen we in een restaurant in de buurt. Tijden het eten van de super lekkere rijsttafel worden we getrakteerd op een voorstelling met wajangpoppen. De moraal van het verhaal is dat het goede overwint van het kwade. Dit zien door het spel met de wajangpoppen waar de slechterik uiteindelijk verliest.

Vanmiddag gaan we naar een tempel van het Hindoeïsme. Deze godsdienst komt oorspronkelijk uit India. Het is moeilijk te zeggen wat het hindoeïsme inhoudt. Het lijkt of alles maar goed is binnen het hindoeïsme, maar er wordt voortdurend geofferd aan de goden om ze goedgezind te krijgen. Daarnaast is er de reïncarnatie. Dat betekent dat er een vorig leven is geweest en dat er hierna nog een leven komt, dat misschien wel veel beter is. Maar als je er in dit leven een puinhoop van maakt kom je in volgend leven toch als veel minder terug.
Ook in het christendom ie er leven voor ons leven (psalm 139) en na de dood. Bij het hindoeïsme blijft het echter herhalen in een voortdurende cyclus. Hoe je in welk leven terecht komt hangt af van je karma.
Prambanan
In de negende eeuw werd dit tempelcomplex gebouwd. Het bestond uit 200 gebouwen. Door een aardbeving in 1549 werd het kompleet verwoest. In de vorige eeuw werd een klein gedeelte herbouwd. In 2006 was er weer een aardbeving die de gebouwen deed instorten. Gelukkig was de aardbeving om 6 uur 's morgens waardoor er geen gewonden zijn gevallen. Door Unesco wordt geld beschikbaar gesteld om in ieder geval de eerste torens te herstellen.
Bij het hoofdgebouw, de grootste tempel, 47 meter hoog, is het verplicht om een helm te dragen. We lijken net een stel bouwvakkers. We gaan de trap op, weer van die steile trappen, om naar de eerste ruimte te gaan. In die ruimte staat het beeld van Shiva, maar het is niet te zien omdat het aardedonker is binnen. Er ontstaat een kleine chaos als de eersten er weer uit willen de trappen af en de laatsten nog aan het klimmen zijn om de duisternis in te gaan.
Uiteindelijk zijn we allemaal weer buiten en beneden en lopen om de complexen heen. Er staat een treintje voor ons klaar dat ons over het hele complex rijdt. Dat is nog best wel groot. Er zijn hele stukken bij die niets meer lijken op het tempelcomplex, er zijn sportvelden aangelegd maar er is ook een groot depot, zo groot als twee voetbalvelden waar allerlei stenen liggen gesorteerd om later weer te gebruiken.
Na het treintje gaan we naar het hotel waar we een uurtje vrij hebben. Vanavond gaan we uit eten, dus eten we niet in het hotel. Geeske, Marcel en ik gaan met Yannce nog even wat inkopen doen. Een usb stick en een memory card voor de camera enzo. Aan de overkant van het hotel zitten een stuk of tien winkeltjes met telefoons en computertoebehoren. Eventjes wat kopen betekent in Indonesië dat je zomaar een uur verder bent. Bij het winkeltje waar wij zijn terechtgekomen krijgen we zelfs wat te drinken aangeboden. De eigenaar rijdt twee keer op zijn brommer naar huis om te halen wat wij willen hebben. Wij proberen ondertussen zijn personeel duidelijk te maken wat wij willen hebben, maar verder dan wat computerkreten reikt hun engels niet. En dat geeft af en toe heel leuke complicaties. We lachen wat af met zijn allen. Uiteindelijk gaan we gewapend met onze aankopen snel naar het hotel om ons om te kleden voor het diner.

Zo op prinsjesdag willen wij laten weten dat wij erg nieuwsgierig zijn hoe het ging vandaag. Daarom is een foto toegevoegd van het koninklijk huis ;-)