In Jogjakarta

Woensdag 18 september
We blijven vandaag in Jogjakarta.
We gaan op de koffie bij de sultan. Als hij thuis is tenminste. Anders bekijken we in zijn paleis hoe hij er bij zit. Het paleis is een groot museum. De vader van de huidige sultan heeft het paleis opengezet voor het publiek. We krijgen een gids mee die vroeger voor de sultan heeft gediend. De man is 84 jaar oud en dagelijks gidst hij van 9 tot 11 uur in het paleis.
In het paleis complex zijn verschillende gebouwen te zien en veel persoonlijke spullen van de sultan. Al zijn medailles zijn tentoongesteld. Ook zijn bul die hij haalde op de universiteit in Leiden.

We gaan verder naar naar een batikwinkel. Eerst krijgen we een rondleiding door het 'atelier'. We zien hoe het patroon erop getekend wordt en de stof behandeld wordt met was en geverfd wordt. In de aangrenzende winkel worden allerlei lappen, kleedjes en kleding verkocht. We komen bijna allemaal naar buiten met een wit tasje met een of meerdere spullen. In de winkel kregen we ook nog heerlijke koffie en thee aangeboden. Er hing een prettige sfeer. Als we allemaal in de bus zitten komt Yannce ons allemaal een gebatikte zakdoek brengen met het logo van de stad.

We gaan door. Nu we toch in de buurt zijn doen we ook de zilversmid aan in het dorpje Kota Gede. Ook daar wordt het een en ander gekocht, nadat we een kleine excursie krijgen over het maken van bruikbaar zilver. Puur zilver is te zacht om te bewerken, daarom wordt er 7,5 procent koper aan zilver toegevoegd. De metalen worden gesmolten en 20 minuten'gekookt'. Daarna wordt het in een mal gegoten en bewerkt tot sieraden, bestek en andere zilveren voorwerpen.
Bij de zilversmid is een restaurant en daar lunchen we dan ook.

We hebben het heerlijk laten smaken. De gids zei dat dit restaurant gekozen was om nog even in de sfeer van het paleis te blijven. De stoelen waarop we hebben gezeten zaten dan ook als tronen.

We gaan na de lunch rijden met een becak, spreek uit als betjak. Dat is de Indonesische fietstaxi. We rijden met 21 van die fietsen door de belangrijkste winkelstraat, de Malioboro. In deze straat, die niet is te vergelijken met de Kalverstraat, is het ontzettend druk. Op de straat rijden auto's en brommer allemaal kris-kras door elkaar heen. Dan is er nog een parallelweg waar wij horen te rijden, hier rijden ook de paard en wagens en fietsen. In honderden winkeltjes worden de waren getoond. Het is er een drukte van jewelste.

We hebben een te kort programma, hoe we ook passen en meten, we houden tijd over. Een ieder is vrij om te doen wat hij wil. Ik ga eerst naar de fitness en daarna naar het zwembad dat gebouwd is in de binnentuin. Daar tref ik al veel anderen aan. We zwemmen wat en een jongen van het hotel vraagt of we willen onderwater fietsen. Ik zie al hele visioenen van een wedstrijd fietsen in het zwembad, maar dat blijkt het toch niet te zijn. Er worden twee speciale spinning fietsen en twee crosstrainers gebracht en in het zwembad geplaatst. Deze zijn speciaal voor in het zwembad ontworpen. We nemen plaats op de apparaten en op de muziek bewegen we mee. We hebben een leuk half uur zo. Als we stoppen zien we dat de instructeur staat de trillen van de kou. Voor hem is het water eigenlijk te koud. Hij is natuurlijk veel warmer gewend.

Vanavond eten we weet in het restaurant waar we gisteren aten. Er stonden zoveel soorten gerechten dat we ze nog niet allemaal hebben kunnen proberen. Vanavond maken we het af.